انفساخ قرارداد در قانون

انفساخ قرارداد را اگر بخواهیم به شکل دقیق تعریف کنیم می توانیم اینگونه بیان کنیم که اگر شرایطی در قرارداد ایجاد شود که در اختیار طرفین نباشد و آن ها را مجبور به انحلال قرارداد کند فسخ قرارداد گفته می شود.

انفساخ قرارداد چیست؟

• انفساخ قرارداد به چه معنی است؟
• مهمترین شرایط انفساخ قرارداد چیست؟
• در چه مواردی از انفساخ قرارداد استفاده می شود؟
• انفساخ قرارداد در کدام بخش قانون مورد استفاده قرار می گیرد؟
• تعریف انفساخ قرارداد چیست؟
• کارکرد یک وکیل پایه یک دادگستری در خصوص انفساخ قرارداد چیست؟
• اصلی ترین شرط انفساخ قرارداد چیست؟ نظر قانون در خصوص انفساخ قرارداد چیست؟
• شرایط انفساخ قرارداد چیست؟
• انفساخ قرارداد در خصوص کدام دسته از قرارداد ها مورد استفاده قرار می گیرد؟

انفساخ قرارداد یکی از معدود حالت هایی است که امکان انحلال یک قرارداد لازم را ایجاد می کند. بنابراین شناخت این شرایط می تواند برای طرفین یک قرارداد لازم اهمیت داشته باشد. این موضوع همچنین در تدوین بندها و تعهدات مختلف قرارداد نیز تاثیرگذار است.

به طور مثال اگر در قرارداد لازمی شرطی ذکر شده باشد که در صورت فعال شدن آن قرارداد خود به خود فسخ شود به آن فسخ قرارداد گفته می شود. اما ممکن است این شرط به نحوی تدوین شود که فعال شدن آن امکان فسخ قرارداد را به یکی از طرفین می دهد.

در این حالت انحلال قرارداد نه به صورت اجباری که به صورت اختیاری می باشد. بنابراین شناخت مفهوم انفساخ قرارداد و شرایط آن می تواند تاثیر مهمی در تدوین و تنظیم قرارداد داشته باشد. از این رو در ادامه سعی کردیم که بتوانیم این مفهوم را به شکل کامل اما مختصر مورد بررسی قرار دهیم. با ما در ادامه همراه باشید.

انفساخ قرارداد و شناخت چند مفهوم

انفساخ قرارداد را زمانی می توانیم به درستی درک کنیم که مفهوم قرارداد و آن را در قانون بشناسیم. اگر بخواهیم ساده و سریع قرارداد را در قانون بیان کنیم می توانیم اینگونه بگوییم که قرارداد یک نوع چارچوب برای روابط میان انسان ها شناخته می شود.

به واسطه قرارداد طرفین برای رسیدن به هدفی مشترک تعهداتی را بر عهده می گیرند. به واسطه این قرارداد تعهدات عنوان شده الزام آور شناخته می شود.

در کلام ساده تر قانون این تعهدات را به رسمیت می شناسد و عمل به آن را لازم می داند. بنابراین اگر به این تعهدات عمل نشود، طرف مقابل می تواند نسبت به احقاق حقوق خود از طریق قانون اقدام کند.

مسئله ای که وجود دارد این است که هر وکیل قرارداد به خوبی می داند در قانون ایران دو نوع قرارداد تعریف شده است. این دو نوع قرارداد عبارتند از قرارداد لازم و قرارداد جایز. قرارداد جایز به قراردادی گفته می شود که هر کدام از طرفین می توانند بدون در نظر گرفتن شرایط قانونی خاص و یا کسب رضایت از طرف مقابل نسبت به انحلال یک طرفه قرارداد اقدام کنند. قرارداد وکالت را می توان از بارز ترین انواع این نوع قرارداد دانست.

اما جامعه نیاز به قراردادهایی دارد که امکان انحلال آن به این سادگی ها وجود نداشته باشد. از این رو در قانون قراردادهایی تحت عنوان قرارداد لازم تعریف شده است. قرارداد لازم به قراردادی گفته می شود که امکان انحلال آن برای هیچ کدام یک از طرفین قرارداد وجود ندارد، مگر این که یکی از حالت های ابطال قرارداد، فسخ قرارداد، انفساخ قرارداد یا اقاله ایجاد شود.

برای تنظیم قرارداد با مشاروان ما با شماره : 09121304085 در تماس باشید

هر کدام از این موارد شرایط خاص خودش را دارد. به طور مثال اقاله به حالتی گفته می شود که طرفین در جهت انحلال قرارداد توافق و قرارداد جدیدی منعقد می کنند.

نکته بسیار مهمی که در این خصوص وجود دارد این است که در سه حالت انفساخ قرارداد، فسخ قرارداد و اقاله تمامی تعهدات تا لحظه انحلال قرارداد پابرجا خواهد بود. اما با ابطال قرارداد همه چیز باید به پیش از انعقاد قرارداد بازگردد. این نکته بسیار مهمی است که باید به آن توجه ویژه ای داشته باشید.

انفساخ قرارداد و معنای آن

انفساخ قرارداد را اگر بخواهیم به شکل دقیق تعریف کنیم می توانیم اینگونه بیان کنیم که اگر شرایطی در قرارداد ایجاد شود که در اختیار طرفین نباشد و آن ها را مجبور به انحلال قرارداد کند فسخ قرارداد گفته می شود.

بگذارید این مسئله را به شکل یک مثال توضیح دهیم. همانطور که می دانید ازدواج از دید قانون یک قرارداد لازم شناخته می شود. این قرارداد شرایط خاصی دارد. مسئله ای که وجود دارد با مرگ یکی از طرفین ( زوجین ) این قرارداد منحل خواهد شد. مرگ عاملی است که در اختیار هیچ کدام یک از طرفین نبوده، اما باعث انحلال قرارداد می شود. به این حالت انفساخ قرارداد گفته می شود.

خروج یکی از طرفین معامله از اهلیت، مرگ و چند عامل دیگر از مهمترین حالت هایی است که باعث انفساخ قرارداد می شود. اهلیت در خصوص قرارداد ها به دو دسته عمومی و اختصاصی تقسیم می شود. اهلیت عمومی شرایطی است که برای تمامی قراردادها صادق است. در این حالت فرد باید از سه شرط عقل، بلوغ و رشد بهره مند باشد. عقل به حالتی گفته می شود که فرد دچار جنون ادواری یا دائمی نباشد.

بلوغ در قانون ایران برای پسران بالای 15 سال و برای دختران بالای 9 سال اثبات می شود. رشد به حالتی گفته می شود که فرد توانایی تشخیص مثبت و منفی و همچنین توانایی تصمیم گیری را دارد. در قانون ایران سن 18 سال به صورت عمومی به عنوان سند رشد در نظر گرفته شده است.

در صورتی که هر کدام از این شرایط وجود نداشته باشد و یا از بین برود اهلیت عمومی فرد نیز از بین می رود. به طور مثال اگر طی یک قرارداد فرد دچار جنون شود ( شرط عقل را از دست بدهد ) این قرارداد بر اساس شرایط انفساخ منحل خواهد شد.

همانطور که در بالاتر بیان کنیم نحوه تدوین شروط فسخ قرارداد نیز می تواند به نوعی باشد که با فعال شدن شرط، قرارداد خود به خود و خارج از اختیار طرفین منحل محسوب شود. در این حالت نیز فسخ قرارداد ایجاد می شود.

از این روست که گفته می شود بهتر است در تدوین و تنظیم قرارداد از یک وکیل برای دادگاه در تهران یا شهرستان استفاده کنید. این کار باعث میشود که قرارداد با احتمال بالاتری به نتیجه برسد و کمتر درگیر تعارضات مختلف شود. این نکته بسیار مهمی است که باید به آن توجه داشته باشید.